Een tijdje geleden had ik het genoegen om een dag samen met gedragswetenschapper Susanne op te trekken. Op de planning staat een enerverende dag met twee (school)bezoeken, observaties en een OAT-vergadering.

Onze dag start bij een medisch kinderdagverblijf en natuurlijk ben ik te vroeg aanwezig. Ietwat onwennig meld ik me bij de balie, maar een vriendelijke mevrouw zegt dat ik plaats mag nemen in de wachtruimte.

Niet lang daarna komt Susanne binnen, ze zegt: ‘Nee hoor, ik ken de weg hier,’ en ze nodigt mij uit om haar te volgen. ‘Ik kom hier inmiddels al zeven jaar over de vloer, ben bijna onderdeel van het personeel’ zegt ze met een grote glimlach.

Straks hebben we een leerlingbespreking, maar we starten de ochtend met het observeren van de leerlingen. Ik volg Susanne de trap af en we gaan een klaslokaal binnen. ‘Om te observeren is het belangrijk om op te gaan in het meubilair’, zegt Susanne en we nemen plaats aan een tafeltje. De leerkracht is op dat moment bezig met een kringactiviteit wat gaat over tellen. Er valt veel te observeren en na 25 minuten verlaten we het klaslokaal om naar een volgende klas te gaan, wederom om op te gaan in het meubilair.

Er is nog veel meer te zien, maar de leerlingbespreking staat op het punt om te gaan beginnen, dus we verlaten het klaslokaal. In de spreekruimte ontmoeten we de gedragswetenschapper en de intern begeleider van het kinderdagverblijf. Tijdens de leerlingbespreking worden de observaties aan elkaar gespiegeld, worden de zorgen over leerlingen besproken en wordt er gesproken over het beste vervolgonderwijs voor de leerlingen. Er worden afspraken gemaakt en na een uur wordt het gesprek afgerond en nemen we afscheid. Dat Susanne hier al langere tijd over de vloer komt, is goed te merken, Susanne is voor de medewerkers van het kinderdagverblijf een vertrouwd gezicht.

Nadat ik via een omweg aankom bij het kantoor zit Susanne al klaar achter haar laptop om met haar OAT een leerkrachtsessie (=teamvergadering) te houden. Een aantal collega’s zitten op een basisschool, een paar zitten bij elkaar op kantoor en een aantal mensen zijn vanuit huis aangesloten in de Teams. Er wordt tijdens de vergadering gelachen, actiepunten afgewerkt en er worden zorgen met elkaar gedeeld. Het laatste deel van de vergadering wordt afgesloten met een OAT-brede intervisie, ik merk dat Susanne haar collega’s scherp houdt met haar vragen en opmerkingen. Ook andere collega’s geven waardevolle input en denken in mogelijkheden mee met elkaar.

Na de vergadering werkt Susanne een aantal mailtjes weg en ik zoek het adres op van onze volgende afspraak. Een observatie en een oudergesprek bij een belevingsgerichte dagbesteding.

Susanne kijkt mee of deze leerling mogelijk al toe zou zijn aan de overstap naar onderwijs. We observeren de leerling tijdens het buitenspelen, tijdens het naar binnen gaan en wanneer ze werkt aan haar taakjes voor die middag. Na een ruime drie kwartier hebben we genoeg gezien en bespreken we onze observaties met elkaar op de gang. Inmiddels zijn de ouders van de leerling op de locatie aangekomen en gaan we met elkaar in gesprek. Susanne legt uit wat het samenwerkingsverband is en welke observaties ze heeft gedaan. Susanne neemt de tijd voor de vragen van ouders en ze luistert naar het verhaal van ouders. Met elkaar worden de onderwijs opties voor deze leerling verkend en besproken. Aan het einde van het gesprek worden afspraken gemaakt en wordt het gesprek afgerond.

Terwijl Susanne op haar fiets stapt en in het zonnetje wegfietst, merk ik dat ik onder de indruk ben van wat ik vandaag heb gezien. Onder de indruk van de kennis en vaardigheden van Susanne, hoe hard er gewerkt wordt voor onderwijs dat past bij de leerling en de spin in het web dat de schoolcontactpersoon in dit geheel is.

Groet Mark